Na een paar maanden twijfelen over waar ik vrijwilligerswerk wilde doen, koos ik voor Thailand. Het project bij Thai Child Development Foundation (TCDF) sprak me aan. Stichters Ingrid en Roos zijn een school gestart voor kinderen met een beperking. Daar wilde ik dolgraag aan de slag!
Hulp bieden als ‘farang’De kids werden elke ochtend opgehaald bij hun ouders en 's avonds terug naar huis gebracht. Ze kregen les van Thaise docenten, er was een Thaise dokter en Thaise vrijwilligers hielpen mee waar ze konden om het deze kinderen naar hun zin te maken. Ik als 'farang' (Thais voor buitenlander) kon op een andere manier wat betekenen. Het TCDF probeert 'self sustainable' te zijn. Ik hielp mee bij het verzorgen van de kippen, het water geven van de planten en het hakken van bamboe in kleine stukken, zodat er bonen tegenop konden groeien. Er wordt zoveel mogelijk zelf verbouwd, om de kinderen, docenten en vrijwilligers eten te geven.
Het leukste aan dit project vond ik de diversiteit. Niet alleen qua werk, maar ook qua mensen. Samen met Canadezen, Zweden, Duitsers, een Chinees en een Koreaan droeg ik mijn steentje bij. We hadden allemaal hetzelfde doel, en dat was heel bijzonder. We lachten, wisselden verhalen uit en werkten samen. Ik heb drie weken lang hard gewerkt en geprobeerd waar mogelijk een steentje bij te dragen.
Verandering van plannenMijn plan was om twee maanden te blijven, maar ik besloot eerder te gaan. Het viel me zwaar om in mijn eerste vier weken in de tropen, meteen hard aan de slag te gaan. Ik werd elke dag vermoeider en moest helaas eerder weggaan. Na een maand wilde ik toch weer terug, maar dit kon niet vanwege een dengue-mug uitbraak. De school was hierdoor tijdelijk gesloten. Ik besloot op een andere plek m’n handen uit de mouwen te steken. De Canadezen stuurden me naar Pi Naan, een ex-monnik die een ‘mindful farm’ was gestart en alles verbouwde wat maar wilde groeien. Elke ochtend maakten we met z'n allen een wandeling, mediteerden we en werd er ontbeten met verse producten uit de tuin. Heerlijk! De dagen waren heel afwisselend. Pi Naan was een uitstekende kok. Nergens in Thailand heb ik lekkerder gegeten, al was de 'tiger cry' iets te pittig.