

Dagelijks reizen er duizenden migranten vanuit El Salvador, Honduras, Guatemala en Nicaragua door Mexico, boven op vrachttreinen (La Bestia) op weg naar de Verenigde Staten. Daar willen ze geld verdienen, en een beter leven beginnen. Het is een zeer gevaarlijke reis. Niet alleen lopen zij kans van de trein te vallen, uit te drogen in de woestijn of te bezwijken aan de kou ’s nachts, vooral de criminele bendes in Mexico maken de reis zo zwaar. Migranten worden hardhandig gedwongen geld af te staan, worden gebruikt voor drugstransporten of misbruikt voor mensenhandel.
Wachten, wachten, wachtenVia SIW werkte ik in een herberg in Arriaga, in de zuidelijke provincie Chiapas. Hier vertrekken de vrachttreinen drie keer per week naar Ixtepec. Het precieze tijdstip van vertrek weet niemand het leven van de migranten bestaat dan ook vooral uit wachten. Tijdens dat wachten kunnen ze terecht in de herberg om te slapen, eten, wassen, voor medische en psychologische zorg en om contact te onderhouden met het thuisfront.


De migranten zijn hoopvol. Zij gaan het maken in de Verenigde Staten. Hen kan niets gebeuren, want God reist met hen. Zij lopen geen gevaar, dat zijn alleen de anderen. Zo hoopvol moet je denk ik ook wel zijn, anders begin je nooit aan zo’n reis. Regelmatig vroeg ik me af hoe groot de ellende in de thuislanden moet zijn om deze reis te ondernemen. Niet alleen jonge mannen, ook zwangere vrouwen, gezinnen met kinderen en jonge vrouwen met baby’s wagen de stap. Ze gaan allemaal op weg.
Een dame uit het verre NederlandEenmaal weer thuis kan ik antwoord geven op de vraag waarom die Hollandse dame in hemelsnaam naar Mexico. Om te kunnen relativeren, om me in het onderwerp van migratie te verdiepen, om een poging te wagen iets beter Spaans te leren, om mezelf beter te leren kennen, om meer zelfvertrouwen te krijgen, om mijn vrienden, collega´s en familie te gaan missen en om mijn leven in Nederland nog meer te waarderen.