Bezoek de Online Infosessie op 11 februari

Migranten bijstaan in Mexico

Ik ben heel blij dat ik deze ervaring heb opgedaan!
Daphne Op Maat Mexico
Ik nam deel aan een Op Maat project in Mexico en ging aan de slag in een herberg voor migranten.

Dagelijks reizen er duizenden migranten vanuit El Salvador, Honduras, Guatemala en Nicaragua door Mexico, boven op vrachttreinen (La Bestia) op weg naar de Verenigde Staten. Daar willen ze geld verdienen, en een beter leven beginnen. Het is een zeer gevaarlijke reis. Niet alleen lopen zij kans van de trein te vallen, uit te drogen in de woestijn of te bezwijken aan de kou ’s nachts, vooral de criminele bendes in Mexico maken de reis zo zwaar. Migranten worden hardhandig gedwongen geld af te staan, worden gebruikt voor drugstransporten of misbruikt voor mensenhandel.

Wachten, wachten, wachten

Via SIW werkte ik in een herberg in Arriaga, in de zuidelijke provincie Chiapas. Hier vertrekken de vrachttreinen drie keer per week naar Ixtepec. Het precieze tijdstip van vertrek weet niemand het leven van de migranten bestaat dan ook vooral uit wachten. Tijdens dat wachten kunnen ze terecht in de herberg om te slapen, eten, wassen, voor medische en psychologische zorg en om contact te onderhouden met het thuisfront.

Ik raad iedereen aan om minimaal één keer in zijn of haar leven voor drie maanden of langer in een ander land te wonen
Daphne Mexico Op Maat Thema Sociaal
Hoopvol

De migranten zijn hoopvol. Zij gaan het maken in de Verenigde Staten. Hen kan niets gebeuren, want God reist met hen. Zij lopen geen gevaar, dat zijn alleen de anderen. Zo hoopvol moet je denk ik ook wel zijn, anders begin je nooit aan zo’n reis. Regelmatig vroeg ik me af hoe groot de ellende in de thuislanden moet zijn om deze reis te ondernemen. Niet alleen jonge mannen, ook zwangere vrouwen, gezinnen met kinderen en jonge vrouwen met baby’s wagen de stap. Ze gaan allemaal op weg.

Een dame uit het verre Nederland

Tijdens het project in de herberg heb ik leren wachten. De herberg is zeven dagen per week open en ik was er zes dagen en zo’n negen uur per dag. En die tijd heb ik vooral wachtend doorgebracht. Wachten op de migrantenop het tijdstip dat er gegeten kon worden en op het moment dat de trein ging vertrekken. Gelukkig waren er ook dingen waar ik mijn ervaring in kwijt kon. Ik heb me beziggehouden met de statistieken, begrotingen, verbouwingsplannen en folderteksten. Dat was heel bevredigend. De migranten vonden het heel bijzonder dat er een dame uit het verre Nederland de moeite had genomen om drie maanden vrij te nemen en helemaal naar Zuid-Mexico te reizen om vrijwillig te werken met migranten.

Vrijwilligerswerk doen om te relativeren

Eenmaal weer thuis kan ik antwoord geven op de vraag waarom die Hollandse dame in hemelsnaam naar Mexico. Om te kunnen relativeren, om me in het onderwerp van migratie te verdiepen, om een poging te wagen iets beter Spaans te leren, om mezelf beter te leren kennen, om meer zelfvertrouwen te krijgen, om mijn vrienden, collega´s en familie te gaan missen en om mijn leven in Nederland nog meer te waarderen.