Het was al tijden een droom van me om langere tijd in Frankrijk te wonen om vloeiend Frans te leren spreken en in de zomer na mijn afstuderen ontdekte ik deze mogelijkheid om via SIW als vrijwilliger te wonen in een ander Europees land. Het project waar ik op reageerde betrof een vrijwilligersfunctie bij een middelbare school (een ‘lycée’, de school waar Franse tieners vanaf hun vijftiende naartoe gaan). Mijn taak werd het organiseren van activiteiten rondom onder andere duurzaamheid en cultuur.
Hoewel ik de enige vrijwilliger was op mijn school, zat ik niet alleen in Lorient: er waren nog vijf andere vrijwilligers, uit Rusland, Estland, Italië en Polen, die ieder op een andere school een soortgelijke functie hadden. Met vier van hen woonde ik ook in een huis, dat we deelden met een Frans stel. Ik bouwde in de loop van de tijd een hechte band op met mijn mede-vrijwilligers. We hadden elkaar veel te vertellen en brachten veel tijd samen door, thuis of op ontdekkingstocht in de regio rondom Lorient. Lorient is geen grote stad, en in de tweede wereldoorlog is de historische stad grotendeels verwoest. Maar er was genoeg te zien in de buurt, bijvoorbeeld in Vannes, Rennes, Nantes, Quimper, en de Mont Saint-Michel.
Ik had verwacht (net als de andere vrijwilligers) dat de scholen een vrijwilliger goed zouden kunnen gebruiken en dat wij allemaal overladen zouden worden met suggesties en vragen om mee te helpen met activiteiten in de klas of na schooltijd. Het tegenovergestelde bleek het geval: de scholen en de docenten waren amper voorbereid op de komst van een vrijwilliger en in oktober hadden ze hun eigen planningen al gevuld. Omdat de Franse leerlingen bovendien erg lange schooldagen hadden (van 8:00 uur tot 17:00 uur is niet uitzonderlijk) hadden we wel de medewerking van docenten nodig om onze doelgroep te bereiken. Gelukkig waren twee klassen en hun aardrijkskunde-geschiedenisdocenten bereid om deel te nemen aan een project rondom de millenniumdoelen van de VN. De klassen zouden zich voorbereiden op een groot debat in Rennes met andere middelbare scholieren, waarbij iedere klas een land vertegenwoordigt. De ‘landen’ moesten in dat debat tot een resolutie komen om een duurzame voedselvoorziening in de toekomst mogelijk te maken. Dit project sloot heel goed aan bij de studie die ik had gedaan (internationale ontwikkelingsstudies) en een van de klassen zou bovendien Nederland gaan vertegenwoordigen. Ik liet de leerlingen kennis maken met het Nederlandse eetpatroon en leerde ze ook het belangrijkste woord: hagelslag!
Vriendschappen en internationale ervaring!Mijn ESC tijd vond ik heel bijzonder. Ik heb er mooie vriendschappen opgebouwd, interessante ervaringen opgedaan en mijn Frans is er flink op vooruitgegaan, met dank aan twee super enthousiaste leraressen in een sociaal centrum waar wij Franse les kregen met medeleerlingen uit alle hoeken van de wereld. Ook ben ik me nog meer Europees gaan voelen. Hoewel er zeker dingen verbeterd kunnen worden aan mijn specifieke project, kan ik het project in zijn algemeen zeker aanraden!