Mijn hele leven heb ik veel gereisd. Zo gaf ik les op een school in China aan kinderen met cerebrale parese en in Kameroen heb ik meegeholpen om een lesmethode te ontwikkelen. Andere culturen verrijken je leven en dit is iets dat ik mijn dochter al vroeg wil meegeven. Toen het weer eens begon te kriebelen, kwam ik op de website van SIW uit. Dat sprak me aan. SIW biedt familieprojecten aan, waardoor ik samen met mijn dochter Lynn (3 jaar oud) iets zou kunnen ondernemen. Belangrijk vond ik dat ook andere gezinnen, met een aantal kinderen, zouden deel nemen. Daardoor kon Lynn met andere kinderen optrekken. Toen was de keuze snel gemaakt.
Kennismaken met alle gezinnen
We begonnen met tuinieren en hebben we een rotstuintje aangelegd. De kinderen hielpen mee de plantjes in de aarde te zetten, terwijl de ouders grote stenen als begrenzing neerlegden. Het was multi-culti, maar de samenwerking verliep vlekkeloos. Ook bij de kinderen. Die hoeven elkaars taal niet te verstaan om elkaar te kunnen begrijpen, dat was mooi om te ervaren.
De dagen wisselden elkaar af met werken in de schooltuin en bosbessen plukken om muffins mee te bakken. Leuk was dat elke deelnemer gevraagd werd om een gerecht uit eigen land te maken. Zo aten we zelfgemaakte Turkse ravioli, Franse crêpes en Russische salade met wodka. Uit Nederland had ik appeltaartmix meegenomen. Het bakken vond gezamenlijk plaats in een grote keuken. De kinderen hielpen mee de appels te snijden en het deeg te kneden. Toen alles uit de oven kwam, was het met z'n allen lekker smullen!
Fijn gevoel: alle ouders zorgden voor de kinderenEr was voldoende tijd voor uitjes. Vlakbij onze accommodatie bevond zich kinderboerderij ‘Hepokatti’, waar we met z’n allen op de fiets naar toe zijn gegaan. Op de terugweg was een jongetje met zijn fiets uitgegleden. Hij bleek zijn pols te hebben gebroken. Onze projectleidster ging mee naar het ziekenhuis, zodat er iemand bij was die de lokale taal sprak. Het Turkse gezin zorgde ondertussen voor het broertje. Het was heel prettig om te zien dat je met elkaar verantwoordelijk voelt voor andermans kinderen.
Gemoedelijke sfeerDe laatste dagen verliepen gemoedelijk. In de ochtend volgden iedereen Finse taalles met daarna een creatieve workshop schilderen of kleien. We lunchten gezamenlijk en dan was het tijd voor de middagactiviteit en middagthee met een Finse specialiteit. ’s Avonds aten we samen buiten en was er tijd voor de sauna. Leuk was dat de kinderen mee konden. Als zij samen speelden, was er voor de ouders tijd voor een spel, muziek of luisteren naar elkaars verhalen. Op de laatste dag kregen alle deelnemers een certificaat uitgereikt, ook de kinderen. Dit was een feestelijk moment.
De openhartigheid van de deelnemers maakte dat je naar elkaar toe groeit. Je leert, speelt en deelt op een unieke locatie en je komt op plekken waar je anders minder gauw heen gaat. Iedereen vond het jammer dat het project ten einde liep. Op de dag van vertrek besloten we spontaan om met elkaar een boottocht te maken in Savonlinna. Daarna volgde het onvermijdelijke afscheid. Terug naar eigen land of nog verder rondtrekken in het prachtige Finland.