Schuren en schilderen aan een tweemaster in Duitsland

Het harde matras wende vanzelf.
Groepsproject Duitsland
Ik deed een groepsproject in Mongolië en werkte in een kamp vlakbij een weeshuis.

Het was 12 april, de dag dat ik voor het eerst naar een vrijwilligersproject ging. Zonder concrete verwachtingen, maar mét het gevoel dat alles goed zou komen, vertrok ik naar Duitsland. Ons verblijf in Sundsacker, een mini-dorp aan de Schlei, bestond uit een jongens- en meisjeshut en het clubhuis met de keuken, badkamers en de groepskamer. Die kamer was overigens de enige verwarmde ruimte, waardoor iedereen altijd daar zat. Omdat ik een van de vier jongens was, hadden we het geluk allemaal een eigen stapelbed te hebben, terwijl de meiden alles met z’n achten moesten delen. Het matras was hard en mijn geïmproviseerde kussen was ook niet geweldig, maar gelukkig wende dat na enkele dagen.

Schuren en schilderen

Tijdens het vrijwilligersproject werkte ik samen met de anderen aan de Flinthörn, een tweemaster van een kleine vijf meter breed, 25 meter lang en met vijf zeilen. We schuurden roest weg, schilderden en maakten schoon. Onze begeleider was een jongeman, die net zijn studie Naval Architecture had afgerond. Een geweldige begeleider die goed op ons inspeelde, dankzij zijn leeftijd en zijn enorme gevoel voor humor. Naast het normale werk hielpen we om drie kleinere zeilboten in het water te zetten en naar de overkant te roeien. De laatste twee dagen monteerden we zeilen.

Ik heb een twee geweldige weken gehad, veel ervaring opgedaan en veel over mijzelf geleerd.
Duitsland Groepsproject Europa
Zeilen en kanoën

Na het werk was het tijd voor activiteiten. We maakten fietstochten, onder andere naar het kleine havenstadje Kappeln. Ook gingen we naar Eckenförde, een grotere plaats met een gezellige binnenstad. Als je zoveel werkt aan een zeilboot, mag een zeiltocht natuurlijk niet ontbreken. Daarom hebben we een middag in een kleine zeilboot gezeild. Ook maakten we een kanotocht van dertig kilometer over de Schlei, inclusief overnachting. ’s Avonds genoten we van een prachtige zonsondergang. De laatste vrij dag besteedden we aan een bezoek aan het Vikingdorp en –museum ‘Haithabu’, erg leuk om te zien.

Hoogtepunt: nieuwe internationale vrienden erbij!

Toen het tijd was om naar huis te gaan, besloten we met onze groep vrijwilligers richting Hamburg te reizen. Daar slenterden we door de stad, en namen telkens afscheid van degenen die een bus of trein moesten halen. Een fijne manier, want zo kon je op je gemak afscheid nemen van iedereen. Uiteindelijk bleef ik met twee vrijwilligers achter. Een van hen moest toevallig dezelfde trein hebben en wij vertrokken samen. Met een brok in mijn keel kwam ik uiteindelijk in Münster aan. Ik was blij om naar huis te gaan en mijn familie te zien, maar moest ook goede vrienden achterlaten.

Uiteindelijk kwam er van mij meer thuis dan dat er wegging. Ik heb veel ervaringen opgedaan, nieuwe internationale connecties gelegd en veel geleerd over andere culturen dankzij de andere vrijwilligers. Wat dacht je van het Koreaanse alfabet of informatie over Mexico? Dit was voor mij een onvergetelijke ervaring.