Na mijn studie had ik nog niet de behoefte om aan een eerste, officiële baan te beginnen. Ik wilde eerst mezelf meer leren kennen. En dat het liefst door in contact te komen met andere culturen, waardoor ik mijn horizon kon verbreden. Een vrijwilligersproject in het buitenland was dan ook een goede match. Na het sturen van een paar brieven werd ik gekozen voor een ESC-project en lag mijn plan vast. Ik zou een jaar naar Brussel gaan om te gaan werken in het educatieteam van een asielzoekerscentrum.
Een warm welkom!De dag van vertrek vond ik heel spannend. Gelukkig zag ik bij aankomst op Brussel Centraal meteen iemand enthousiast zwaaien met een bordje in zijn handen waarop mijn naam stond. Mijn toekomstige huisgenoot stond naast hem. Het was een warm welkom. Ze waren erg nieuwsgierig naar het land waar ik vandaan kwam en wat mijn verwachtingen waren voor de komende tijd. Voor ik het wist waren we aangekomen in het huis waar ik een jaar zou verblijven. Mijn huisgenoot gaf een rondleiding en nodigde me uit voor een etentje later die avond. Ik was opgelucht en blij dat ik zo goed was ontvangen.
Op de eerste werkdag werd besproken met welke projecten ik mij bezig zou houden. Uiteindelijk heb ik verschillende dingen gedaan. Eén van mijn taken was het begeleiden van een poëzieworkshop. Tijdens deze workshop schreven bewoners gedichten in hun eigen taal en luisterden ze naar de gedichten van andere bewoners. Dit zorgde voor veel interessante discussies. Ook assisteerde ik regelmatig bij Engelse lessen. Ik gaf de bewoners dan extra uitleg of ik hielp de docent Engels met het maken van lesmateriaal. Ik had ook een eigen ‘hoofdproject’ gehad. Dat was het geven van Nederlandse lessen. Ik merkte dat er behoefte was om in het centrum Nederlands te oefenen. Ik kwam toen met het voorstel om zelf les te geven. Uiteindelijk was er elke week veel animo en heb ik met veel plezier lessen gegeven aan bewoners uit onder andere Syrië, Eritrea, Albanië en Afghanistan.
Steun van andere internationale vrijwilligersgevenTijdens het project waren er regelmatig andere vrijwilligers uit het buitenland aanwezig (onder andere uit Italië, Spanje en Frankrijk). Vaak organiseerden we samen bepaalde activiteiten. We ondersteunden elkaar ook doordat we hetzelfde meemaakten.
Door dit ESC-project heb ik mijn passie gevonden: lesgevenTijdens mijn jaar in Brussel heb ik veel mensen mogen ontmoeten, uit verschillende landen en culturen. Daarnaast kreeg ik veel vrijheid in de taken wat betreft het vrijwilligerswerk, waardoor ik bepaalde vaardigheden goed heb kunnen ontwikkelen. Zo wilde ik altijd al graag lesgeven, en heb ik dat in Brussel voor het eerst kunnen doen voor een langere tijd. Ik heb daardoor zelfs ontdekt dat ik hier verder mee wil gaan! Ik ben na mijn project begonnen met een master in Antwerpen voor docent Nederlands als tweede taal en vervolgens gestart met het geven van taallessen aan nieuwkomers in Amsterdam. Mijn interesse voor lesgeven is in Brussel echt tot bloei gekomen. Verder hebben de mensen, die ik heb leren kennen, mijn horizon verbreed. Het klinkt cliché, maar het is echt waar. Ik heb met zoveel verschillende mensen een band opgebouwd, waardoor ik ook met heel veel diverse culturen te maken kreeg. Ieder persoon had iets moois en was inspirerend, waar ik zelf ook iets uit heb kunnen halen!