Direct na mijn eindexamens ben ik op het vliegtuig gestapt naar IJsland voor een vrijwilligersproject van SIW. Andere mensen gaan vaak op examenreis, maar ik wilde iets spannenders en uitdagenders. Het is natuurlijk wel zo veilig te kiezen voor een reisje met je bekende vrienden naar een feesteiland. Het trok mij meer om uit mijn comfortzone, nieuwe mensen te ontmoeten van over de hele wereld en ervaring op te doen met werkzaamheden die ik nog nooit had gedaan. Op deze manier heb ik ontzettend veel geleerd, zowel van mijn nieuwe vrienden uit veel verschillende culturen als van het werken in kassen. Ik heb ook nog eens veel gezien van een land waar ik vanuit mijzelf niet snel naartoe was gegaan.
Een super leuke groep vrijwilligers!De dag dat ik mijn ouders achterliet op het vliegveld om voor het eerst zelf op reis te gaan, was ik wel wat nerveus maar vooral heel erg opgewonden. Ik had alles goed voorbereid waardoor mijn vlucht en het inchecken bij mijn hostel soepel verliepen. Toen het project echt begon, voelde ik meer zenuwen. Wat als het niet zou klikken met de groep, dan zou ik 2 weken opgescheept zitten met mensen die ik niet mocht. Uiteindelijk bleek mijn groep super leuk te zijn, en ik kon het met iedereen meteen goed vinden. Iedereen die zich hiervoor aanmeldt staat er natuurlijk open voor om elkaar te leren kennen en de groepsbegeleiders deden hun best om een goede sfeer te creëren.
We hadden een werkschema met vrij vaste werktijden. In totaal werkten we steeds 4 of 5 uur per dag met twee pauzes. In principe werkten we in tomaten- en komkommerkassen, waar we de planten verzorgden en de rijpe groenten plukten en verpakten. In het begin was ik bang dat ik iets fout zou doen, maar dat gebeurde iedereen wel eens en zolang je je best deed was het nooit een probleem. Af en toe kregen we ook andere taken, zoals grasmaaien, de kippen verzorgen, thee maken en in de kliniek schoonmaken. Er was meestal wat keuzevrijheid en er werd ook rekening gehouden met je capaciteiten. Een wat oudere vrouw kreeg bijvoorbeeld vooral lichte taken en een jongen die erg van kippen hield mocht dat steeds doen.
In de middag hadden we vrije tijd en in de avond werd meestal een groepsactiviteit georganiseerd, zoals spelletjes of een filmavond. Als je ergens geen zin in had stond het je altijd vrij je terug te trekken op je kamer, maar het was zo gezellig dat iedereen er meestal bij wilde zijn. We vormden al snel een hechte groep.
Uitstapje naar een lavatunnelDe kampleiders ondernamen ook allerlei uitstapjes, zoals wandelingen en een bezoek aan de ijsfabriek in het dorp. Zo heb ik heel veel dingen gedaan waarvan ik dat nooit had verwacht, zoals om 03.00 uur ’s nachts een berg beklimmen om de zonsondergang te zien, in een ijskoude waterval zwemmen en een lavatunnel bezoeken. Het indrukwekkendste was wel de poel die de kampleiders hadden gemaakt naast een rivier met geothermisch heet water. Daar zat ik dan, ’ s avonds laat met mensen die ik voor m’n gevoel al jaren kende, in onze privé hot tube, omringd door een prachtig berglandschap. Dat was heel bijzonder en een fantastisch gevoel. Een reis om nooit te vergeten.